Boos? Vertel je moeder dat ze naar de pomp kan lopen

Komt bij jou ook wel eens stoom uit je oren?

Ook wel eens zó razend dat je zin hebt om te meppen?

Ik heb dat regelmatig. Temperament in overvloed, zal ik maar zeggen.

Gelukkig bestaat er zoiets als impulscontrole. 😆

De mens is een emotioneel dier. Emoties geven belangrijke signalen af. Als we boos zijn weten we dat er iets gebeurt dat we niet willen. Dat er grenzen worden overschreden.

‘Maar het is toch niet normaal dat ik zo boos word?’, vraagt een vrouwelijke cliënt.
‘Oh jawel hoor’, zeg ik geruststellend. Veruit de meeste dingen waar mijn cliënten mee worstelen zijn volkomen normaal. Ik zie de opluchting op haar gezicht.

‘Maar hoe moet ik er dan mee omgaan?’, vraagt ze. Goede vraag

Het probleem is niet dat we boos worden. Dat hoort bij het leven. Je kunt het opmerken en dan weer laten gaan. Boosheid zorgt voor actie als die nodig is.

Het probleem is vooral dat boosheid, zeker van vrouwen, niet sociaal geaccepteerd is. We moeten altijd vriendelijk en netjes blijven. Boosheid laten zien is not done. We negeren en onderdrukken onze emoties voor de lieve vrede. Met alle gevolgen van dien.

Op de lange duur gaat het mis als je je boosheid stelselmatig inhoudt. De lading stapelt zich op, waardoor je uiteindelijk een lopende tijdbom wordt. Oude boosheid slurpt energie. Meedogenloos. Om ziek van te worden.

Zelf had ik ooit een vriendje dat me, na veel leugens en bedrog, op een vervelende manier dumpte. Ver-schrik-ke-lijk boos was ik. De tirades bleven maar doorgaan in mijn hoofd. Om gek van te worden.

Na een jaar was ik het zat. Ik bedacht ik een plan. Het anti-boosheid-stappenplan om precies te zijn

Dat gaat zo:

Stap 1: Gooi het er uit!

Neem plaats achter je PC op een moment dat je alleen bent en ongestoord kunt werken.
Denk aan degene op wie je boos bent en stel je voor dat hij tegenover je zit. Voel in je lichaam wat er speelt. Merk op wat je tegen die ander wil zeggen. Begin dan te typen. Gooi alle remmen los.

Schelden mag.

Het hoeft niet, maar als het in je opkomt: laat het er zijn. Kwak het op je scherm. Observeer wat er gebeurt. Je zult merken dat boosheid vaak in golven komt. Dat is prima. Als het even stopt, wacht dan rustig af. Er komt vast nog meer. Let niet op mooie taal of spelling. Dat komt later wel, als je dat belangrijk vindt.

Als je de ander in je geestesoor dingen terug zegt, reageer daar dan gerust op en zet het in je stuk. Ga zo door tot er niets nieuws meer komt.

Onthoud goed: niemand weet wat je schrijft. Nu zijn er even geen sociale regels. Nu mag je zeggen wat je altijd al kwijt wilde. Geen schaamte, geen schuldgevoelens.

Stap 2: Sla het op en laat het rusten

Als je genoeg geventileerd hebt, sla je je stuk op.

Je laat het rusten. Als deeg dat rijst

Voel welk effect het schrijven op je heeft gehad. Waarschijnlijk voel je opluchting en ruimte in jezelf, omdat je innerlijke lading kwijt bent geraakt. Als je moe bent, rust dan uit en doe iets liefs voor jezelf.

Stap 3: Lees het over en herschrijf

Dit is een belangrijke stap. Als je merkt dat je er weer aan toe bent, open je je document en begin je te lezen wat je eerder hebt geschreven. Het opschrijven en het laten rusten heeft voor een gevoelsmatige afstand gezorgd.

Je gaat nu verfijnen. Wat is bij nader inzien niet helemaal correct? Waar is relativering en nuance nodig? Moeten er dingen bij of juist uit? Wil je andere woorden? Is de volgorde goed? Je zult merken dat alle bewerkingen die je uitvoert op je schrijfsels, ook bij jezelf van binnen plaatsvinden.

Daar waar ordening in het stuk ontstaat, ontstaat ook ordening in jou

Door echte aandacht aan de kwestie te geven en diep te gaan, maak je contact met je innerlijke wijsheid. Dat is precies de bedoeling. Ga zo lang door als goed voor je voelt. Als je klaar bent sla je je stuk weer op. En je laat het opnieuw rusten.

Herhaal stap 3 totdat je helemaal tevreden bent. Blijf net zo lang doorgaan met lezen, herschrijven en laten rusten tot je van binnen weet dat alles klopt en er helemaal niets meer over te zeggen valt. Alles wat je dwars zat, is naar buiten gebracht. Pas op: laat je niet verleiden tot het achterhouden van dat ene kleine aspect dat té erg lijkt om te vermelden.

Maak jezelf echt helemaal leeg

Je hebt jezelf een dienst bewezen door erkenning en aandacht te geven aan je eigen ervaring. De toegenomen zelfkennis is ook goud waard, want leerervaringen uit je verleden beschermen je tegen herhaling van dezelfde fouten in de toekomst. En, last but not least: misschien vergeef je die ander wel spontaan. Niet omdat je zijn acties goedkeurt, maar omdat je er zelf klaar mee bent.

Moet je je stuk aan die ander laten lezen?

Dat hangt er van af. Je kunt je brief gewoon verscheuren. Of deleten. Het effect van je schrijfwerk zal er niet minder om zijn.

Ga eens voor jezelf na met welke goede bedoeling je de brief eventueel wil verzenden. Misschien heb je behoefte aan erkenning of waardering van die ander? Wil je die ander iets leren? Dat is heel begrijpelijk, maar het is de vraag of je zult ontvangen wat je wil, wanneer je je brief verstuurt. Dat je niet kreeg wat je wilde was misschien juist de reden van je boosheid. Als je bereid bent het risico te nemen dat je wéér niet krijgt waar je behoefte aan hebt, dan is het oké.

Wil je een bestaande relatie te verbeteren? Maak dan een laatste versie waarin je zo veel mogelijk zonder verwijt beschrijft wat de kwestie met jou heeft gedaan. Nu de lading van de boosheid geslonken is zal dat niet meer zo moeilijk zijn. Vertel wat je graag anders zou willen, welke behoeften je precies hebt. Dan is de kans het grootst dat die ander je tegemoet zal komen.

In mijn geval heb ik de brief naar mijn ex gefaxt. Een reactie heb ik nooit gekregen. Dat was ook niet nodig. Ik was er helemaal klaar mee.

Ik wens je veel succes!